Okuldaki başarı oranını artırmak isteyen müdürün aklına yeni bir proje gelir. Üç öğretmen seçer ve odasına çağırır. Şöyle bir konuşma yapar:
– Öğretmenler arasından bir seçim yaptık. En iyi ve en uzman kişileri seçtik. Sizlere okulumuzun en seçkin ve zeki öğrencilerinden kurulu birer sınıf vereceğiz. Sizden bu öğrencileri daha da yüksek başarılara ulaştırmanızı bekliyoruz.
Seçkin öğretmenler eşliğinde, seçilmiş olan öğrenciler eğitim alacaktı. Öğretmenler, öğrenciler ve aileler bu fikri çok beğenirler. O sene sonunda seçilmiş öğrenciler diğer öğrencilere oranla %40 daha başarılı olmuşlardı.
Okul müdürü tekrar o üç öğretmeni odasına çağırır. Öğretmenler başarılarından dolayı ödül alacaklarını veya yine seçilmiş öğrencilerle bir sınıfa verileceklerini düşünüyorlardı. Okul müdürü:
– Size bir itirafta bulunacağım. Sizin sınıflara gönderdiğimiz öğrenciler hiç de okulun en zekileri değildi. Çok büyük kısmı normal öğrencilerdi. Tüm öğrencileri listeden rastgele seçtik.
Bunu duyan öğretmenler iyice havaya girer. Demek ki, tüm başarı bizde saklıymış diye düşünmeye başlarlar. Okul müdürü:
– İkinci bir itirafım daha var. Aslında sizler de en başarılı ve seçkin öğretmenlerimiz değilsiniz. Okuldaki tüm öğretmenlerin ismini bir torbaya koyduk ve rastgele seçtik. Sizler ve öğrenciler inandığınız için başarıyı yakaladınız.
Bir şey yapmak istiyorsanız önce yapabileceğinize inanmanız gerekiyor. Atalarımız boşuna dememişler İnanmak Başarmanın Yarısıdır diye.
Çok doğru bir yaklaşım. Keşke her okulda yapılsa bu. Öğrencilere çok zekilermiş gibi muamele edilse. İnanın hepsi de başarılı olurlar.
Ancak bizim eğitim sistemi tüm öğrencilere şunu aşılar; siz geri zekalısınız, burada öğretmenler sizi adam edecek. Bu çok yanlış bir yöntem.
Atalarımız çok doğru söylemişler inanmak başarmanın yarısıdır derken. Bu sözü söylemek için kim bilir neler neler yaşadılar. Hem de yüzyıllar önce.
İnanmak başarmanın yarısıdır sözü kime ait bilmiyorum. Zannedersem köken olarak da Türklere ait. Çünkü inanmak başarmanın yarısıdır sözünün ingilizcesini duymadım hiç.
Bizim okulda da bir öğretmen vardı bu şekilde. Herkese “başarılı olacağına inanan başarır” derdi. Tüm öğrenciler çok severdi.
Tarihe baktığımız zaman hep inananlar başarmış. Fatih önce Istanbul’u fethedeceğine inanmış. Sonra da fetih müyesser olmuş.
Atalarımız inanmak başarmanın yarısıdır derken işte bunları kastediyordu. Önce hayal et, sonra o hayali gerçekleştirebileceğine inan ve sonra da hayata geçir. Tüm mesele bu.
Böyle ideal öğretmenler maalesef çok fazla değil. Sadece günü geçirmenin derdindeler. Zaten öğretmenler iyi olsaydı ülkemiz bu durumda olmazdı.
Bir öğrenciye inanmak başarmanın yarısıdır sözünü söylemek için öğretmenin önce buna inanması gerekiyor. Maalesef eğitim sistemimiz çok berbat bir durumda. Bunu ülkeyi yönetenler de biliyor. Hepsi farkında durumun.