Bu hikayeyi ilk okuduğumda beni çok fazla etkilemişti. Göz yaşlarıma hakim olamamıştım. Anneliğin ne kadar yüce bir karakterde olduğunu bir kez daha göstermişti bana. Baklava hikayesi annelerimize ne kadar değer verirsek verelim yine de az kaldığını gösteriyor.
Maddi durumumuz küçükken çok yoktu, babam eve biraz baklava almıştı. O akşam çayla beraber bir güzel yedik.
Ertesi gün yerli malı haftası vardı sınıfta…
Annem de kavanozun içine 1 tane baklava koydu, bir kaba da zeytin peynir falan,
her neyse sınıfa girdim herkesin önünde börekler falan…
Sınıfın en gıcık çocuğu başıma dikildi ve gülmeye başladı..
– O baklavayı fareler için getirdin galiba dedi
Ben o anda utancımdan yerin dibine girdim herkes gülmeye başlamıştı. Ağlayarak okuldan çıktım eve gelip anneme bağırmaya başladım.
– Nasıl bir tane baklava koyarsın sınıftakilerin çantalarında bir sürü yiyecek vardı bende ise bir baklava biraz zeytin yarım ekmek beni rezil ettin dedim. O anda annem kırgın bir şekilde;
– Baklavalardan benim payıma düşen sadece buydu yavrum dedi.
O anda kendimden nefret ettim anneme sarılmaya bile yüzüm kalmamıştı…Biliyorum annem bana kırılmaz ama ben kendime kırıldım böyle bir anneye bunu yaptığım için 10 yaşımdan beri her gece Allah’ın beni affetmesi için dua ederim…
O zamandan bu zamana ağzıma almadığım tek tatlıdır baklava…
OKUDUYSAN BAŞKALARI DA OKUSUN DİYE PAYLAŞIR MISIN!
Çok etkileyici bir hikaye. Her baklava yediğimde bu hikayeyi mutlaka hatırlayacağım. Anne ve annelik sevgisi ve fedakarlığı ile ilgili bana unutamayacağım bir ders verdi.