Hayatta herşeyi başarabiliriz. Bu güç bizde var. Ancak çocukluktan bu yana süregelen Öğrenilmiş Çaresizlik bir çok şeyi yapmamızı engelliyor. Nasıl mı?
Filleri eğitmek için yavruyken ayağına zincir takarlar.
Kaçmak istedikleri her an zincir sıkışır. Canları yanar.
Bunu öğrenen yavru, koca bir fil olur. Ama o acı deneyimi unutmaz.
Artık ayağına ince bir ip bile bağlasanız, istediğiniz gibi hareket ettirebilirsiniz.
Çünkü bu ipe direnmemesi gerektiğini öğrenmiştir.
Aslında o ipi rahatlıkla koparabilir. Ama bunu yapmak istemez.
İşte bizde, geçmiş deneyimlerimizden öğrendiklerimizle aynen böyle davranıyoruz arkadaşlar.
Korkularımız, gücümüzü esir alıyor. Yapmamız gerekenleri yapamıyoruz. Çaresiziz.
Sınırlarımızı kendimiz çiziyoruz. O zaman bu sınırların ötesine geçmek için geçmişi unutalım.
Geçmişte başarısız olduk diye yine başarısız olacağız anlamına gelmiyor. Rezil olduğumuz bir an oldu diye, yine rezil olacağımızı düşünmeyelim.
Korkularımızdan duvarlar örmeyelim.
Çaresizliği unutup, gücümüzü öğrenelim diyorum arkadaşlar!
