Bu hikaye Gonca Dergisinde yayınlanmıştır.
“Fareler ölüyordu soğuktan? Onları topluyorduk sabahları evden.”
Üsteki cümleyi okuyunca irkildiniz mi? Tüyleriniz diken diken oldu mu? Neden irkildiniz peki? İçinde fare geçtiği için mi? Açık söylemem gerekirse, benim tüylerim de diken diken oldu. Ama başka sebepten?
Soğuktan ölen fareleri toplayanlar, aynı zamanda o evde yaşıyorlardı da ondan. Talha da o evde yaşıyordu, annesi de, babası da?
Talha’nın annesi, kendilerinin üşüdüklerini söylemiyor bak! Fareler ölüyordu soğuktan diyor?
Onları topluyorduk diyor hakiki bir hüzünle? Ama Talha da o evde? Üstelik bebek! Hem büyük olsa ne yazar? Soğuk herkesi üşütür. Evde yakacak yok çünkü? Olsa ölür müydü fareler. Donar mıydı süt?
Yeni evliydiler Talha’nın anne ve babası? Doğdukları şehirden dışarı çıkmamışlardı daha önce? Ama insanlığa hizmet demişlerdi. Nerede olursa, hangi şartlarda olursa. Öyle çıktılar yola? Şehirlerinden çıkıp, aynı dili konuşan, aynı fıkralara gülen insanların yaşadığı, başka bir şehre değil başka bir ülkeye gittiler?
Talha orada doğdu? Yanında babaannesi yoktu. Anneannesi de?
Annesi, bebeğe bakmayı onlardan öğrenecekti. Karnı ağrıyınca nasıl ağlar, acıkınca nasıl? Gazı nasıl çıkarılır, nasıl yıkanır? Hiçbirini soramadı. İş başa düştü. Deneye deneye, ağlata bağırta kendisi öğrendi. Bazen birlikte ağladılar Talha’yla. Ama hiç şikâyet etmedi.
Aynı dili konuşmayan, aynı fıkralara gülmeyen ülkenin kışı da bizim kışlarımıza benzemiyordu? Çok soğuktu, fareleri donduracak kadar soğuk?
Ama şimdi içinizi ısıtacak bir haber vereyim mi Size?
Talha’nın anne ve babasının, uğruna yola çıktıkları, onlar için üşüdükleri çocuklar var ya, onlar şimdi öğretmen olmuşlar biliyor musunuz? Hem de nerede? Talha’nın babasının ve arkadaşlarının açmak için uğraştığı okulda? Geçen gün televizyonda gördüm?
