Bir gün Temel ile Dursun, köydeki ormanın yakınlarında yürüyüş yapıyormuş. Aralarında şöyle bir konuşma geçmiş:
Temel: “Dursun, bir gün bir ayakkabımın bağcığını bağlamadan yürüyüş yaparsam ne olur?”
Dursun, Temel’in bu sorusuna gülerek cevap verir: “O zaman ayakkabın düşer, ne olacaktı!”
Temel bir süre düşündükten sonra: “Ama o zaman çorabımın topuğu daha kısa olur, değil mi?”
Dursun şaşkın bir şekilde Temel’e bakar: “Ne yani, bağcıksız bir ayakkabı giymekle, çorabın topuğunun kısa olması arasında nasıl bir ilişki var?”
Temel gülerek: “İşte bunu bilmiyorum, ama bir gün farkına varırsan çok geç olacak.”
Dursun hala ne demek istediğini anlamazken, ikili yürüyüşlerine devam ederler. Birkaç dakika sonra Temel, ormanın derinliklerinde bir grup insanın toplandığını görür. Hemen hızla Dursun’a döner ve: “Dursun, bak! Şu insanlar bir şeye bakıyorlar! Hadi gidelim, belki bizim de işimize yarar!”
Dursun kafasını sallayarak: “Temel, bakmasak daha iyi olmaz mı? Belki sıkıcı bir şeydir.”
Temel ise inatla: “Hadi, belki orada bir şey öğreniriz, hem belki ayakkabının bağcığını da orada bulurum!”
İkisi hızla kalabalığa doğru yaklaşırken, tam kalabalığın ortasında bir adam “Tavuk alırım, ama bu kadar fazla tavuk alacak kadar param yok!” diye bağırıyormuş. Temel ve Dursun bakakalır.
Temel Dursun’a döner: “İşte, demiştim! Öğrendik! Ayakkabının bağcığını bulmaya devam et, ama tavuk konusunda dikkatli ol!”
Dursun şaşkın bir şekilde Temel’e bakar: “Temel, ne tavuk alacak kadar param yok, ne de bağcıksız ayakkabı giymekle ilgili bir bağlantı var!”
Temel gülerek: “O zaman ben de anlamıyorum, ama seninle her şey çok daha karmaşık ve eğlenceli!”
Fıkra bu kadar!
