Kara kaşlı, kara gözlü bu güzel adam benim amcam. Yanındaki iki küçük çocuk, kardeşlerim; azıcık büyük olan da ben. Hemen yanımda görünen küpe çiçeği, amcamın gözbebeğiydi. Gözü gibi bakardı ona, evladı gibi severdi.
Pembe çiçekli perdenin önünde çekindiğimiz bu güzel fotoğraf bir hayli eskimiş. Ne de olsa seneler geçmiş üzerinden. O zamanlar daha okula gitmiyordum.
Amcamın kucağında siyah kaplı bir defter. Neşeyle onu gösteriyor fotoğrafa bakanlara. Kendi deyişiyle onun gönül defteri. İçinde neler var neler…
Önce amcamdan bahsedeyim size. Benim amcam dünyanın en neşeli insanıdır. Usta bir marangozdur aynı zamanda. Yaptığı işleri birbirinden güzel nakışlarla öyle bir süsler ki şaşar kalırsınız. Sabırla, yavaş yavaş işler onları.
Gelelim amcamın gönül defterine… Bu defterden bahsederken amcam hep böyle söylerdi. `Gönül defterimi verin de kim nerede bir bakalım` derdi. Çabucak açtığı sayfada amcamın bizim için çizdiği üç katlı bir ev resmi vardı. Bu sayfayı her açtığında üçümüzün de kalbi hızla çarpardı. Çünkü amcam bizim davranışlarımıza göre kendince bir değerlendirme yapardı. Büyüklerine iyi davranan, akıllı uslu duran, söz dinleyenin ismi bu evin en üst katında yazılırdı. Ağzımızdan yanlış bir söz çıkmışsa, kötü bir davranışımız olmuşsa en alt katta yazardı ismimiz. Bu, o davranışın kötü olduğunun göstergesiydi. İşte o zaman ismimizi bir üst kata yazdırabilmek için daha çok gayret sarf ederdik.
Bu yarış, basit gibi görünse de hepimiz için çok önemliydi. Meğer güzel amcam, böyle yaparak bizi iyilik yapmaya alıştırmış. Bu arada bizler onun gönül defterinin üst katına yerleşebilmek için çalışırken, iyilik yapmanın hazzını da yaşıyorduk.
O yaz tatilinin sonunda, işte bu fotoğrafı çektirdiğimiz gün, güzel bir şey olmuştu. O gün biz üç kardeş hepimiz de amcam tarafından gönül defterinin en üst katına yerleştirilmiştik. Biz sevinçle havalara uçarken amcam yengemden bu güzel anın fotoğrafını çekmesini istemişti. Birkaç gün sonra fotoğrafımızı verirken de,
? Gönül defterimden silinmek önemli değil. Asıl önemli olan, yaptığınız iyiliklerin amel defterinize bir bir not ediliyor olmasıdır. İyilikte yarışırsanız, sevaplarınız çoğalır, ahiretteki yeriniz güzelleşir, demişti.
O günden beri ne zaman bu fotoğrafa baksam, amcamın o güzel konuşması hatırıma gelir. Gönül defterinde hep iyilik yapanlara yer açan amcamın, amel defterinin bol sevaplı olması için dua eder dururum.
Nesibe Şahin
