Nurgül, yoksul olan ailesinin bütçesine katkı yapmak ve okul harçlığını çıkartmak için sokaklarda satış yapardı.
Bir defa gün boyu dolaştıktan sonra hiç bir şey satamamıştı. Karnı da iyice acıkmıştı.
Evlerden birine yaklaştı, kapıyı çalıp yiyecek birşeyler isteyecekti.
Kapıyı genç bir bayan açtı. Nurgün yiyecek istemeye utandı, kadının yüzüne bakarak mahsun bir ifadeyle:
“Kusura bakmayın, bir bardak suyunuz var mıyıdı?” diyebildi sadece.
Genç bayan, Nurgül’ün yüzündeki ifadeden çocuğun aç olabileceğini düşünüp ona su yerine bir bardak süt getirdi. Nurgün sütü görünce içten içe sevindi, sütü içtikten sonra:
“Çok teşekkür ederim, borcum ne kadar?” diye sordu genç bayana.
Genç Bayan, “Borcunuz yok” diyerek, yüzünde sıcak bir gülümsemeyle devam etti;
“Annem, gösterdiğimiz şefkat ve nezaket karşılığı olarak asla bir bedel ödenmesini beklemememizi öğretti bize” dedi.
Çocuk :
“O halde çok teşekkürler, yürekten teşekkür ederim size” dedi.
Nurgül, evin önünden ayrıldığı zaman kendisini yalnızca bedensel olarak değil, ruhsal olarak da güçlü hissediyordu.
Yıllar sonra genç bayan çok ender rastlanan bir hastalığa yakalanmıştı. Yöredeki doktorlar çaresiz kalınca, hastalığı ile ilgili araştırmalar yapılması için onu büyük kente gönderdiler.
Dr. Nurgül, görüş alışverişi yapması için çağrıldığı hastanın hangi kasabadan geldiğini duyunca heyecanlandı. Artık genç olmasa da yıllar önce kendisine sevgiyle yaklaşan bayanı ilk gördüğü anda tanımıştı ve onun yaşamını kurtarmak için elinden geleni yaptı.
Uzun süren tedaviden sonra bayan sağlığına kavuştu. Dr. Nurgül, denetlemesi için önüne getirilen faturaya şöyle bir baktı ve üstüne bir şeyler yazarak zarfın içine koydu ve hasta bayanın odasına gönderdi.
Kadın elleri titreyerek aldı zarfı eline.
Açmaya korkuyordu …
Hastane faturasını asla ödeyemeyeceğini ve geri kalan yaşamı boyunca bu faturayı ödemek için çalışacağını biliyordu. Sonunda zarfı açtı ve faturaya iliştirilmiş bir not dikkatini çekti.
Kâğıtta şunlar yazılıydı:
“Hastane giderlerinin tamamı bir bardak süt karşılığı ödenmiştir.”
